wtorek, 19 marca 2024r.
   
Czcionka

Miejscowość Szczepanów

Szczepanów

Szczepanów leży na północny-zachód od Ślęży, w północnej części Równiny Świdnickiej. Ciągnie się wzdłuż lokalnych dróg po obu brzegach Czarnej Wody.
Najstarsze znane nam nazwy wsi: Stephanhayn, wymieniona w 1353 r., Steffanshain, Steffenshayn, w 1369 r., Stefanshain, w 1389 r., Stefanshayn, w 1390 r., i Stephenshayn, w 1393 r., pochodzą z okresu, kiedy Śląsk był pod panowaniem czeskim. Kolejne nazwy wsi: Stephanshau, wymieniona w 1677 r., i Stephanshayn, w 1726 r., pochodzą z okresu, kiedy Śląskiem, jako częścią Czech, władali Habsburgowie. W okresie panowania pruskiego, a później niemieckiego, wymieniano nazwę: Stephanshain, od 1785 r.. Po II wojnie światowej, kiedy Śląsk przyłączono do Polski, w 1945 r., wieś otrzymała nazwę: Szaborowa, a w 1947 r.: Szczepanów.
Dzisiaj miejscowość liczy około 600 mieszkańców.
Szczepanów ma układ pośredni pomiędzy wsią łańcuchową i luźno zabudowaną ulicówką. Uchodzi za bardzo starą wieś, ale jego początki nie są udokumentowane. Tradycja niemiecka przypisywała założenie wsi któremuś z książąt śląskich i odnosiła je do XII w., z podkreśleniem, że pierwszym właścicielem lub założycielem był jakiś Stefan lub Szczepan, od którego imienia przyjęto nazwę. Z czasem właściciele przyjęli nazwisko od nazwy wsi.
W Szczepanowie warto obejrzeć kościół filialny pw. Matki Boskiej Różańcowej, wzniesiony jako późnogotycki w pocz. XVI w. Kościół został przebudowany w XVIII w. Jest to budowla orientowana, z prostokątną nawą i częściowo oskarpowanym, prostokątnym prezbiterium, przykrytym sklepieniem krzyżowo–żebrowym. Od północy prezbiterium dostawiona jest zakrystia. Na osi stoi kwadratowa wieża, w najwyższej kondygnacji o ściętych narożach, zwieńczona iglicowym hełmem. Kościół posiada dachy dwuspadowe i ostrołukowe okna. Zachował się późnogotycki portal z pocz. XVI w. z okutymi drzwiami z tego okresu. W 1974 r. odkryto pozostałości polichromii z okresu budowy kościoła i XVIII w. Wewnątrz kościoła znajduje się zróżnicowane wyposażenie, m.in. gotycka, kamienna chrzcielnica z XV w., gotycka figura Matki Bożej z XV lub XVI w. w barokowym, drewnianym, polichromowanym ołtarzu z końca XVII w., barokowa, drewniana ambona z końca XVIII w., barokowa, drewniana chrzcielnica z XVIII w., obrazy olejne z XVIII w., a wśród nich Droga Krzyżowa. Kościół wyposażony jest też w organy świdnickiej firmy „Schlag und Söhne” z lat 80. XIX w. Na murze kościelnym znajduje się zespół kamiennych płyt nagrobnych rodu von Nimptsch z 1518 r. i II poł. XVI w. Kościół i dawny cmentarz otacza kamienny mur z XVII w. Przy drodze do kościoła stoi barokowa, kamienna, polichromowana figura św. Jana Nepomucena z XVIII w. oraz figura upamiętniająca stoczoną tu bitwę pomiędzy wojskami austriackimi a szwedzkimi podczas wojny trzydziestoletniej. Przy skrzyżowaniu dróg stoi kamienny krzyż pokutny.
W Szczepanowie warto też obejrzeć ruiny pałacu w części otoczonego stawem. Budowla powstała w XVI w. jako renesansowy, rycerski dwór obronny otoczony fosą. Został on rozbudowany na empirowy pałac na pocz. XIX w. Kolejnej gruntownej przebudowy dokonano około 1920 r. Powstała wtedy prostokątna budowla, trzykondygnacyjna, dwutraktowa, z pseudoryzalitem. Uszkodzony w 1945 r. pałac użytkowany był do lat 70. XX w., ale obecnie znajduje się w ruinie. Zachowały się tylko fragmenty ścian zewnętrznych. Obok ruin znajdują się pozostałości parku z XIX w.
We wsi warto zajrzeć także na stanowiska archeologiczne; jedno z nich zawiera ślady osadnictwa kultury przeworskiej (I w p.n.e. – V w. n.e.).
Za wsią przy polnej drodze, na zachód od wsi, znajdują się ruiny mauzoleum rodziny von Lieres und Wilkau z pocz. XX w. Była to budowla murowana, z cegły, na planie krzyża. Przy szosie do Goli Świdnickiej jest cmentarz z kaplicą.
Okolice wsi są interesujące krajobrazowo, bo otwierają się stąd wspaniałe widoki na Ślężę.





Źródło: Przewodnik turystyczny ZE ŚLĘŻĄ W TLE PRZEWODNIK TURYSTYCZNY PO GMINACH ŚLĘŻAŃSKICH.  Rafał Brzeziński

WYSZUKIWARKA

Banery




STRATEGIA GMINY MARCINOWICE


Gmina Marcinowice