KÄ…tki

Kątki leżą na zachód od Ślęży, na lekko podmokłym terenie Równiny Świdnickiej, na wysokości około 200 m n.p.m.
Najstarsza znana nam nazwa wsi: Kentchyn wymieniona została w 1334 r. i pochodzi z okresu, kiedy Śląsk należał do Piastów. Inne nazwy wsi: Kenthin, wymieniona w 1373 r., Kentchein, w 1386 r., i Kentschen, w 1389 r., pochodzą z okresu panowania czeskiego. Kolejne nazwy wsi: Käntichen i Käntischen wymienione zostały w 1726 r., kiedy Śląskiem, jako częścią Czech, władali Habsburgowie. W okresie panowania pruskiego, a później niemieckiego, wymieniano nazwy: Kaentchen, w 1743 r, Kentchen i Käntchen, w 1845 r. Po II wojnie światowej, kiedy Śląsk przyłączono do Polski, w 1945 r., wieś otrzymała nazwę: Kęczyn, później: Kętrzyn, a w 1947 r.: Kątki.
Dzisiaj miejscowość liczy ponad 150 mieszkańców.
Kątki od początku były niewielką posiadłością. Powstały prawdopodobnie w poł. XIV w. jako folwark należący do mieszczan świdnickich. W 1386 r. jako właściciel wymieniony został Heinrich Wiltberg. W 1484 r. właścicielem wsi był Jan Passelt von Mesenau, a w 1568 r. Hartung von Mesenau. Później, aż do 1655 r., wieś należała do potomków rodziny von Mesenau. Podczas wojny trzydziestoletniej wieś została zniszczona, a jej nowi właściciele często się zmieniali. W XIX w. nieco się rozwinęła. W 1825 r. jej właścicielem był baron von Zedlitz, a w 1840 wieś przejęła wdowa po nim. W 1870 r. posiadaczem majątku ziemskiego był hrabia von Zedlitz. Do lat 30. XX w. wieś należała do rodziny von Zeidlitz und Leipe.  
Układ przestrzenny Kątek jest w całości podporządkowany zespołowi pałacowo-parkowemu. Pałac zbudowany był zapewne wcześniej, niż podaje to data umieszczona na wiatrowskazie wieży pałacowej (1850 - data ta odnosi się prawdopodobnie do przebudowy budynku w stylu eklektycznym). Kolejna przebudowa miała miejsce na pocz. XX w. Portal pałacu pochodzi z XV w. Do pałacu dostawiona jest parterowa, murowana oficyna z 1870 r. ze schodkowymi szczytami, a przed pałacem stoją cztery okazałe, murowane budynki gospodarcze z około 1890 r. tworzące zamknięcie dziedzińca gospodarczego.
Za pałacem ciągnie się duży park pałacowy z XIX w. o powierzchni 8,5 ha. Znajduje się tutaj staw, który jest pozostałością po fosie. W parku rosną okazy starych drzew rodzimych gatunków, m.in. pomnikowa lipa drobnolistna (Tilia cordata) i dąb szypułkowy (Quercus robur) o obwodzie około 3,4 m.



Źródło: Przewodnik turystyczny ZE ŚLĘŻĄ W TLE PRZEWODNIK TURYSTYCZNY PO GMINACH ŚLĘŻAŃSKICH.  Rafał Brzeziński